Som la gent blaugrana

Frábært, til hamingju allir barçarassar, og í tilefni dagsins ... allir saman nú :

Tot el camp
és un clam
som la gent blaugrana
Tant se val d'on venim
si del sud o del nord
ara estem d'acord, ara estem d'acord,
una bandera ens agermana.
Blaugrana al vent
un crit valent
tenim un nom
el sap tothom:
Barça , Barça, Baaarça.!
Jugadors, seguidors,
tots units fem força.
Son molt anys plens d'afanys,
son molts gols que hem cridat
i s'ha demostrat, i s'ha demostrat,
que mai ningu no ens podrà torcer
Blau-grana al vent
un crit valent
tenim un nom
el sap tothom
Barça, Barça, Baaarça.

FORÇA BARÇA! 

Barcelona í 16-liða úrslitin - Chelsea vann riðilinn

South African court fines "pregnant man"

... eða "I've used up all my sick days, so I'm calling in dead".

Fékk þessa mjög svo áhugaverðu frétt senda frá afrol news núna áðan og datt í huga að deila þessu með ykkur:

It is often said that those who live longer either hear or see unimaginable wonders before they die. The case of a 27-year-old South African man who faked pregnancy is yet a thing that left people wondering.

Charles Sibindana did not get away with his fake claim, as a court in Vereeniging fined him rand 1,000 equivalent to US$ 140 for the act.

Mr Sibindana sought a week's permission from his employers telling them that he was asked by a gynaecologist to go for a sick leave. His employers, who never heard of a man being pregnant, decided to be on their toes to investigate the case.

Charles was then taken to court for the act. It was discovered that he had stolen the medical certificate from a clinic in the city when his pregnant girlfriend went for check-up.

Magistrate Bruno van Eeden was himself full of surprises for presiding over such a laughable case for the first time in history. He however delivered justice with mercy and asked Mr Sibindana to pay half of the fine. He would pay the other half only if he committed no crime during the next five years.

The judgment was also delivered with a warning to Mr Sibindana asking him "not to walk around faking sick letters from gynaecologists pretending to be pregnant."

Já, það er margt skrítið í kýrhausnum.

Til hamingju

Þessi ofurkrúttstrákur átti afmæli í gær, og þrátt fyrir lasarus var víst haldin vegleg veisla í CPH honum til heiðurs, enda stórafmæli hér á ferð. Ég mun aldrei gleyma 28.11.2005, á bókasafni Ateneu í BCN, á langa borðinu lengst frá glugganum, að hamast í mastersritgerðinni (2 dagar í skil), nett nervös, mamma í heimsókn og pabbi alveg að standa sig í sms sendingum frá Íslandi með fréttir. Ég man líka að í einhverju tileinkunnarkasti var ég þess fullviss að dagsetningin væri mér til heiðurs

 En sem sagt, til hamingju með daginn þinn Skarphéðinn! Húrra fyrir þér!

 

Góða helgi

Stefnir í hörku helgi með afmælisveislu, markaðsferðum og tilheyrandi. Næsta vika verður svo enn skemmtilegri þar sem lagst verður í ferðalög og heimsóknir með mæðrahúsateyminu. Gaman að því.

  

Miss Nicaragua er Ungfrú Alheimsháskóli, það er nú ekki í frásögu færandi og myndi líkast til ekki rata inn á þessa síðu nema sökum þess að danshöfundur Miss Nicaragua er einmitt danskennarinn minn! Sér einhver tengingu? Nei, ætli það

En sem sagt, góða helgi ... vona að þið fáið ekki fréttir svipaðar þeim sem Kermit greyið þarf að melta einmitt núna um helgina.

1 mánuður til stefnu

Eftir nákvæmlega 1 mánuð verð ég væntanlega í the Goldensmjír að sofa úr mér flugþreytuna. Ljúft.

Jón flottur, að vanda

Það er ekki að spyrja að honum Jóni Sigurði Eyjólfssyni! Mættur með Strengjað vegabréf í spænskt útvarp! Við Jón vorum á sama tíma í mannfræðináminu, og fórum á sama tíma sem Erasmus nemar til Barcelona. Það var ekki slæmt að hafa Jón sem félaga þarna úti! Mér er sérstaklega minnisstæðir langir hádegisverðir í mötuneyti heimspekideildar UAB, þar sem gítarinn var tekinn upp og samin lög við ljóð Leon, félaga okkar frá einmitt Nicaragua sem setti saman alveg hreint svakalega texta. Jón hafði einnig grafið upp einhvern kennara sem hafði sérstakan áhuga á íslensku og var með hann í léttri kennslu. Þá voru þau ekki slæm matarboðin þar sem galdraðir voru fram grískir réttir og rætt var um Bíldudal og Bubba (þemu sem bæði virðast einnig rata inn í útvarpsþáttinn ).

Það var óvænt ánægja að rekast á þessa frétt í Fréttablaðinu, sérstaklega gaman að lesa að Jón sé kominn út til Ölmu sinnar og Strengjað vegabréf Jóns er án nokkurs vafa þáttur sem mér finnst afar leitt að missa af!

Karabískur Ron don, ágætis sunnudagssteik

Hann var nú  ekki af verri endanum, sunnudagssnæðingurinn

Run down, eða Ron don eins og það er borið fram, er réttur frá Atlantshafsströndinni. Fiskur eða kjöt (í þessu tilviki bæði) er soðið yfir grænmeti og rótarhnýðum, allt í eina og sama stóra pottinum. Nafnið dregur rétturinn af því að við hæga suðu "rennur bragðið af kjötinu" niður yfir og í grænmetið. Sérkenni Ron Don er kókosmjólkin sem sett er í vatnið og gefur hún réttinum sterkt bragð. Sömuleiðis er blanda linsubauna og hrísgróna soðin í kókosmjólk. Það er skemmtileg viðbót Karabískustrandarinnar við þennan annars dæmigerða rétt Kyrrahafsstrandarinnar, Gallo Pinto. Einstaklega bragðgott allt saman.

Og ekki var verra að kokkur dagsins var Sharon, sem kann nú ýmislegt fyrir sér í þeirri deildinni.

Skiljanlega var svo bara legið á meltunni það sem eftir var dags!

Heim fyrir jólin

I'll be home for Christmas,
You can count on me.
Please have snow and mistletoe
And presents under the tree.

 

Já, þetta með mistilteininn er nú svo sem ekki nauðsynlegt. En ég er sem sagt komin með flugmiðana í hendurnar og fátt sem mun geta staðið í vegi fyrir því að ég komi heim um jólin. Ég lendi ofurhress, væntanlega, í morgunsárið þann 16. desember & yfirgef svo landið einhverjum 23 dögum seinna. Jólin eru yndislegur tími, sérstaklega vegna gæðasamveru vina og fjölskyldu. Ég hlakka til að hitta ykkur öll!

Ég hef alltaf verið fylgjandi því að hleypa jólunum samt  inn í samfélagið eða rútínu hjá mér ekki mikið fyrr en svona upp úr desember, og þá að taka undirbúninginn og stemninguna með trompi. Það verður þó að viðurkennast að í ár eyði ég óeðlilega miklum tíma í að hugsa um þessa heimferð og jólin. En er það ekki alveg löglegt bara?

Annars aðstoðar það töluvert að það er allt á fullu í vinnunni & rauða plastdótið sem búið er að hengja hér út um allt & 30 stiga hitinn ýtir ekkert sérstaklega undir jólaskapið. Svo ég næ eitthvað að hemja jólagleðina held ég, en þegar við siglum inn í desember mun ekkert stoppa mig!

fúm fúm fúm

Rignir?

Yessörríbob! Heldur betur, og þar sem ég sit hér á skrifstofunni með loftkælinguna á og hlusta á regnið bylja á þakinu (og væntanlega trufla nokkuð eðlurnar sem þar hafa komið sér fyrir) þá kemur yfir mig kunnugleg tilfinning og það er eins og ég ferðist heim á Íslandið, langar bara næstum því í heitt kakó ... þangað til að ég stend upp og opna út. Samkvæmt veðurfræðingunum mínum hérna á síðunni er 1 °C og ansi hvasst heima á Íslandi en 28 °C og þrumuveður hér í Nicaragua. Klukkan er sex hér, en í eyrunum er ég með miðnæturfréttir Rásar 2.

Annars var ég ekki búin að minnast á gífurlegan dugnað minn við að húrra upp myndum á flickr myndasíðuna mína, en tilurð hennar er algjörlega í boði Valgeirs og það ber að þakka. Þessu hefur nú verið komið á framfæri (bæði dugnaðinum & þökkunum). Að öðrum upplifunum ólöstuðum þá verð ég að mæla sérstaklega með ferð okkar Charito, Ricardo og Daniel á La Flor ströndina að taka á móti um 13.000 skjaldbökum sem sóttu okkur heim og settu niður nokkur egg í sandinn, svona í leiðinni. Hér er ég að nýta hæfileika mína sem "turtle whisperer" og á í áhugaverðum samræðum við eina af þessum 13.000.

Fléttudagur feðgina

Afar skemmtilegt framtak og líklega vísir að góðum degi. Ég mun þó ekki geta mætt á svæðið, enda ekki á landinu, orðin hálfsköllótt (þó ekki tannlaus) og líklega svona helst til í eldri kantinum  ... það þarf þó ekkert að vera.   Að læra flétta er hinsvegar án nokkurs vafa hið mesta þarfaverk.

.

Ég var mikil áhugamanneskja um fléttur á mínum yngri árum, þá sérstaklega þegar þær prýddu höfuðið á mér. Það var eiginlega ekki til betri tilfinning en að vera nýkomin úr baði, í hreinum náttfötum og með eina eða tvær fastar fléttur í hárinu, eða jafnvel fiskifléttu sem kom einnig alltaf sterk inn. Við vorum líka oft ansi glæsilegar systurnar á síðkvöldum, allar með fléttur í hárinu. Það gerðist þó auðvitað ekki fyrr en Max fór að fá eitthvað teljandi af höfuðhárum og Gveldí ákvað að leggja sokkabuxnagreiðslunum og nota sitt eigið hár til fléttugerðar.

.

Reyndar var það alltaf og undantekningarlaust mamma sem töfraði þessi listaverk fram á kollum dætra sinnar, en væntanlega eingöngu vegna þess að pabbi hafði ekki farið á námskeið.