Heim fyrir jólin

I'll be home for Christmas,
You can count on me.
Please have snow and mistletoe
And presents under the tree.

 

Já, þetta með mistilteininn er nú svo sem ekki nauðsynlegt. En ég er sem sagt komin með flugmiðana í hendurnar og fátt sem mun geta staðið í vegi fyrir því að ég komi heim um jólin. Ég lendi ofurhress, væntanlega, í morgunsárið þann 16. desember & yfirgef svo landið einhverjum 23 dögum seinna. Jólin eru yndislegur tími, sérstaklega vegna gæðasamveru vina og fjölskyldu. Ég hlakka til að hitta ykkur öll!

Ég hef alltaf verið fylgjandi því að hleypa jólunum samt  inn í samfélagið eða rútínu hjá mér ekki mikið fyrr en svona upp úr desember, og þá að taka undirbúninginn og stemninguna með trompi. Það verður þó að viðurkennast að í ár eyði ég óeðlilega miklum tíma í að hugsa um þessa heimferð og jólin. En er það ekki alveg löglegt bara?

Annars aðstoðar það töluvert að það er allt á fullu í vinnunni & rauða plastdótið sem búið er að hengja hér út um allt & 30 stiga hitinn ýtir ekkert sérstaklega undir jólaskapið. Svo ég næ eitthvað að hemja jólagleðina held ég, en þegar við siglum inn í desember mun ekkert stoppa mig!

fúm fúm fúm

Rignir?

Yessörríbob! Heldur betur, og þar sem ég sit hér á skrifstofunni með loftkælinguna á og hlusta á regnið bylja á þakinu (og væntanlega trufla nokkuð eðlurnar sem þar hafa komið sér fyrir) þá kemur yfir mig kunnugleg tilfinning og það er eins og ég ferðist heim á Íslandið, langar bara næstum því í heitt kakó ... þangað til að ég stend upp og opna út. Samkvæmt veðurfræðingunum mínum hérna á síðunni er 1 °C og ansi hvasst heima á Íslandi en 28 °C og þrumuveður hér í Nicaragua. Klukkan er sex hér, en í eyrunum er ég með miðnæturfréttir Rásar 2.

Annars var ég ekki búin að minnast á gífurlegan dugnað minn við að húrra upp myndum á flickr myndasíðuna mína, en tilurð hennar er algjörlega í boði Valgeirs og það ber að þakka. Þessu hefur nú verið komið á framfæri (bæði dugnaðinum & þökkunum). Að öðrum upplifunum ólöstuðum þá verð ég að mæla sérstaklega með ferð okkar Charito, Ricardo og Daniel á La Flor ströndina að taka á móti um 13.000 skjaldbökum sem sóttu okkur heim og settu niður nokkur egg í sandinn, svona í leiðinni. Hér er ég að nýta hæfileika mína sem "turtle whisperer" og á í áhugaverðum samræðum við eina af þessum 13.000.

Fléttudagur feðgina

Afar skemmtilegt framtak og líklega vísir að góðum degi. Ég mun þó ekki geta mætt á svæðið, enda ekki á landinu, orðin hálfsköllótt (þó ekki tannlaus) og líklega svona helst til í eldri kantinum  ... það þarf þó ekkert að vera.   Að læra flétta er hinsvegar án nokkurs vafa hið mesta þarfaverk.

.

Ég var mikil áhugamanneskja um fléttur á mínum yngri árum, þá sérstaklega þegar þær prýddu höfuðið á mér. Það var eiginlega ekki til betri tilfinning en að vera nýkomin úr baði, í hreinum náttfötum og með eina eða tvær fastar fléttur í hárinu, eða jafnvel fiskifléttu sem kom einnig alltaf sterk inn. Við vorum líka oft ansi glæsilegar systurnar á síðkvöldum, allar með fléttur í hárinu. Það gerðist þó auðvitað ekki fyrr en Max fór að fá eitthvað teljandi af höfuðhárum og Gveldí ákvað að leggja sokkabuxnagreiðslunum og nota sitt eigið hár til fléttugerðar.

.

Reyndar var það alltaf og undantekningarlaust mamma sem töfraði þessi listaverk fram á kollum dætra sinnar, en væntanlega eingöngu vegna þess að pabbi hafði ekki farið á námskeið.

Karabískar eðalrækjur í morgunmat

... ekki slæmt það! Sharon ofurritari hérna er sko ekkert að klikka á því! Í gær í hádegismatnum (er ég gúlpaði í mig 1 kg. af Gallo Pinto (hrísgrjón og baunir), steiktum banana og ómældu magni af tortillum) minntist ég á að um 10-leytið finn ég alltaf fyrir þessu líka svakalega sykurfalli og leita uppi allt sem ætt er á skrifstofunni (sem er nú ekki mikið epli, greip eða kex). Nú var hún að koma, þessi elska, með rækjusalat og kexkökur! :þ Hið ljúfa líf! Ég vil ekki neitt - humar eða frægð, bara fyrsta flokks eðal rækjur í morgunmat.

 Annars er rækjan hið merkilegasta fyrirbæri, meðal annars fyrir það að hver rækja er á ævi sinni bæði kvendýr og karldýr, þar sem fyrra kyn hverrar rækju er karlkyn og kvendýrin því oftast talsvert stærri. Svo lengir lærir sem lifir og nánar um rækjuna hér.

Sumartónleikar evrópskra útvarpsstöðva

á rás 1 

indælt útvarpsefni

ég mæli með Sumartónleikum evrópskra útvarpsstöðva

ÁFRAM ÍSLAND

 

jafnvel þó við getum ekki neitt

 

... sem er nú auðvitað ekki alveg sannleikanum samkvæmt ...

 

h

Hjálmar í byrjunarliðið í stað Hannesar

Mombacho eldfjallið & Playa bonita

Nýjar myndir frá ágústmánuði! Ég ligg enn á myndum frá Playa de Coco & Karabískuströndinni ... skelli þeim inn við tækifæri. Hægt er að komast inn á myndaalbúmin með því að smella á "Myndirnar mínar" eða "Albúmin mín". Ég hef ekki hugmynd um það afhverju ég er með þessar tvær leiðir í gangi (",). Myndirnar eru ekki í tímaröð þar sem það virðist ekki vera valmöguleiki að raða þeim þannig upp ... svona er lífið.

 Setti líka inn tengil á myndir frá 2004-2006.

Para encontrar fotos de Nicaragua: "Myndirnar mínar" o "Albúmin mín".  

Fotos de 2004-2006: "Gamlar myndir / FOTOS 2004-2006"

tropical fever

Fyrsti danstíminn gat auðvitað ekki verið neitt annað en upplifun! Ég náði að vingast við afar indæla stelpu sem á 5 mín. náði að deila með mér ævisögunni. Það var upplýsandi. Hún var einnig að koma í fyrsta sinn, nema í þolfimi. Áður en leiðir skildu tilkynnti hún mér að danskennarinn fyrir 18:00 tímann væri þessi líka svaka hönk, kaffibrúnn eyjaskeggi með meiru. Hún hafði ekki rangt fyrir sér, amk með útlitið, ég veit ekkert hvaðan hann er. Danstíminn per se virkaði nú frekar eins og einhverskonar leikfimitími með trópikal-undirleik, og MASSA mikið af MJAÐMAhreyfingum. Við vorum ca. 8 í tímanum, ég svona 568 litatónum ljósari en rest. Þetta var bara ansi skemmtilegt, og mér fannst ég komast svona nokkuð skammlaust frá þessu, svona miðað við efni og aðstæður ... sit ekki við símann og bíð eftir að það verði hringt í mig til að taka þátt í næstu sýningu dansflokksins, en sem sagt nokkuð skammlaust (tek fram að það var ekki spegill í herberginu, svo ég hef nákvæmlega ekkert til að byggja þessa staðhæfingu á). 

Ég auðvitað lagði mig alla fram við að apa upp eftir kennaranum réttar hreyfingar og ritma = aldrei hef ég stúderað eins mikið og horft jafnt stíft á afturenda nokkurs karlmanns! Gaman að því. Tíminn var sem sagt fínn, í styttri kantinum þó, reyndi á, en ekki of mikið. Kennarinn spurði þó ansi oft hvort við værum þreytt, og horfði skuggalega mikið á mig (“,). Ég auðvitað svaraði eins og sönnum dansara sæmir: “Þreytt? Eftir hvað?” Það var ekki fyrr en ég kom heim að ég skyldi af hverju gæinn var að hafa áhyggjur. Ég var SKÆR-HYPER”GLOW-IN-DARK”ÚLTRARAUÐ í framan! Hann hefur greyið auðvitað bara séð fram á að “chele”ið hvíta (á líkama mínus andlit) myndi fá hjartaáfall í fyrsta tímanum. Bruninn frá því um helgina blandaður með hinum klassíska áreynslu “roða” mínum leiddi af sér lit sem ég hef bara hreinlega aldrei séð á mennsku andliti.  

En nú er bara að finna kókoshnetur í réttri stærð og blóm í hárið!  

.

af mér

Ok, þar sem ég hef lítið (höhöm, ekkert) skrifað síðan ég kom hingað út og mikið verið í gangi skelli ég hér fram nokkuð handahófskennt nokkrum punktum. Sem sagt, frá því ég skrifaði síðast hef ég m.a.:  

• Gist á flugvallarhóteli Hilton í NúJork og roðnað við að hlusta á ofurdrukkna dömu spyrja barþjón hótelsins 20 x hvort hann væri hryðjuverkamaður, svo tók hún mynd af kauða og tilkynnti hátt og skýrt að þeir væru allir eins.
• Komist að því að seint sé hægt að lýsa Managua borg sem sértaklega skipulagðri eða fallegri, en þó farið að finnast mjög vænt um þessa kaotísku borg. Þá hef ég með tímanum farið að læra inn á hinar skondnu leiðir til að rata hér í borg. Gotuheiti og númer eru náttúrulega bara glötuð leið til að finna heimilisföng. Mun betra er að segja: Já, humm, þú ferð svona 400 metra í suður frá því sem landbúnaðarráðuneytið var einusinni, heldur áfram þar til þú kemur að km. 8 ½ á Masaya veginum, þá ferðu fimm blokkir í vestur,og þetta er húsið sem er við hliðina á gulu lyfsölunni. Ekki málið!
• Gert mig heimakomna í þessari líka indælu íbúð í Managua borg, átt í hrottalegu kakkalakkastríði og stundað fjöldamorð á þeim sem minna mega sín, maurunum.
• Hugsað mikið til ykkar allra.
• Krúsað um Managua með hinum alræmdu Fred Flintstone leigubílum borgarinnar, og velt fyrir mér hinum ýmsu hlutum með leigubílstjórunum. Ég er komin með númer ca. 12 leigubílsstjóra sem vilja endilega að ég hringi í þá ef mig skyldi vanta far (eða ræææ (= ride), eins og þeir segja hér í Nicaragua). Ég hef enn ekki hringt í 1.
• Ég hef endurnýjað svo um munar kynni mín við rauðar linsubaunir, maískökur, hrísgrjón og steikta græna banana.-         Aha, datt niður á RockStar Supernova sem er víst sýnt hér á sjónvarpsstöðinni People&Arts ... og síðan þá gengur mér mun betur að skilja helstu fréttir á mbl.is
• Bakað bananabrauð 2x + fengið uppskrift af kókosbrauði hjá einni á níræðisaldri
•  Vinnan er mjög áhugaverð og ég hef td. skroppið í vinnuferð til Karabískustrandarinnar með danska sendiráðinu (afar spennandi og áhugavert), setið matsfundi menntamálaráðherra og þróunarsamvinnunnar, fylgst spennt með hinni afar litríku kosningarbaráttu, unnið að nokkrum áhugaverðum skýrslum, lesið af mikilli ákefð blöðin hér í landi etc. Ég hlusta alltaf á íslensku hádegisfréttirnar. Ég er með alveg hreint prýðilega skrifstofu, sem passar vel við hið alveg hreint prýðilega sendiráð og samstarfsfólk.
•  Ég fór á byltingarafmæli Sandinista í afar góðum félagsskap Hólmfríðar Garðarsdóttur og ofurbyltingarhetjunnar Gladysar Báer. Þar sátum við á VIP svæðinu og nutum dansatriða og ræðuhalda (þó ögn meira dansatriðanna). Það var svart/rauð upplifun. Þá dansaði ég með Santo Domingo í fylgd Sharon ritara sendiráðsins á hátíðardegi Managua og kynnti mér allrækilega þjóðdansamenningu landsins (fór 2x í þjóðarleikhúsið á 2 vikum).
• Orðið nær geðveik við að komast ekki inn á Flickr myndasíðureikninginn minn, og hlaða því í staðin eitthvað af myndum hingað inn á síðuna (freeeekar seinlegt)
• Hugsað töluvert um að setja nýjar myndir á netið, en ekki komið mér í það, ástæða: sjá fyrri punkt.
• Ég skutlaðist upp á Mombacho eldfjallið, 4 klst. ganga um skógivaxna keiluna. Einstaklega fallegt. Það tók mig viku að losna við harðsperrurnar. Þá fór ég á Kókosströndina núna um helgina, ekki kjaftur á ströndinni. Bara ég og sólarlagið, já og ferðafélagarnir Charito nágranni og vinnufélagi hennar, nokkrir pelíkanar og krabbar. Stöndin er í um 3 klst. fjarlægð frá Managua, rétt við landamæri Costa Rica. Kyrrahafið tók á móti okkur með þvílíkt flottum öldugangi og alveg réttu hitastigi. Komum við í Sant Juan del Sur á heimleiðinni, rækur og steiktur grænn banani með osti og sólin sleikt aðeins frekar. Það þarf engann að undra að í ég eyddi gærnóttinni á eftirfarandi máta: 1/3 svefn, 2/3 vaka og áburður Aloe Vera gels. (“,)
•   Í dag fer ég í fyrsta danstímann (“,), held að það séu ágætis lokaorð.  

Kossar og knús og bestu kveðjur að sunnan h.

 

Myndir!

Halló halló! Það eru komnar inn myndir frá þessum fyrsta mánuði hér í Managua ... og fyrst það eru komnar myndir þá er aldrei að vita nema það fari að koma að færslu (",)

h.